Türkiye özelinde konuşursak, iyi-kötü bir protesto kültürünün olmayışından kaynaklanmakta olan durum. insanlar kızgın, öfkeli ve tepkili oldukları ortak konularda bile bir araya gelmekten imtina etmekte, zira en ufak bir ses çıkarma, devlete-ülkeye bir başkaldırı hatta vatan hainliği kavramlarıyla eşdeğer görülmekte. Önceki yıllarda bu kadar kesin ve net bir çizgi var mıydı bu konuda net hatırlamamakla birlikte, özellikle Gezi zamanı ve sonrasında gelişen süreç neticesinde, insanların bu konuda hiçbir özgürlüğü kalmamış durumda. Bir şeylerden memnun olmayan vatandaşlar, öğrenilmiş çaresizlik ve sessizlik sürecine terk edilmiş, onların sesi olması gereken muhalif partiler bile günlük siyasetin esiri olmuş, yapılmış durumda.
Bakın bu sağlıklı bir durum değil, maalesef bunu öngörerek değil, yaşayarak tecrübe edeceğiz. Daha işin ekonomik boyutuna bile değinemeden kısaca aktarmak gerekirse, durum maalesef böyle.
