mustafa kemal atatürk'ün yaşamını anlatan; goran bregovic müzikleriyle bezenmiş "güzel" bir belgesel.
filme, daha ortalıkta hiç yorum yokken, ilk seansına gitmiş biri olarak; film bittiğinde yaşlı amcalarla beraber gözlerimizi kurulayarak çıktığımızı belirtmek isterim. zaten her şey o ilk seanstan sonrakilerle başladı. nedense ilk seanstan çıkan herkeste bir hüzün, ama biraz da memnuniyet vardı. evet, bu filmde atatürk bir "tanrı" gibi, "kutsal" bir varlık gibi anlatılmamıştı. onun bir insan olduğu, onun da hatalar yaptığı ve onun da yalnızlık çektiği, ağladığı anlatılmıştı. evet, bu filmden sonra; bir başka "atatürk" daha olabilir, neden olmasın! diye düşündüm.
her büyük insanın ardına sığındığı ve onla büyüdüğü bir şey var dostlar! o da "sevgi"dir.
