Dizleri üstüne çökmüştü. Saçlarımı elleriyle sola doğru okşuyordu. Halbuki ben saçlarımı hiçbir zaman sola taramazdım. Çocuktum ve o anları hiç unutmadım. Saçımı okşayışı bana öyle bir lezzeti ruhiye verdi ki, bugün ölüm beni yakalayıverse bile aklıma o tatlı, masum anılar geldiğinde içimi bir huzur ve burukluk kaplar. Şimdi okşadığı saçım dökülüyor. Keşke saçlarım onun eline dökülse.
