uzun surmesi pek muhtemel olmayan durum. icindeyken icinden cikilamayacak gibi gelen, sonunda ya insanin dogasi geregi inanacak bir sey bulmasiyla ya da bulundugu duruma alisip inanmadan yasamasiyla cozumlenecek psikoloji.
bazen birseylere inanmamak bazi daha kotu sonuclari onlemekte iyidir. inancsizlik insani gaddar yapsa da ruhunu korumasini saglar. aslinda inanmamak bir nevi kendini koruma seklidir. yeterince inanc bosa cikmissa inanmaya da gerek yoktur. biraz duz mantik oldu ama isin ozu budur. suslu laflara pek gerek yok aslinda.
inancsizligi yasamak zordur herkese nasip olmaz. bu acidan bakarak tadini cikarmak lazim diye dusunurum ben. biraz insanlar guzel ruhunuzu sahiplenemesin, kapilari kapamak rahatlatir. bunalim gibi gorunse de sizofren olma yolunda ilerlemekten iyidir diye dusunuyorum ben.
insanlarin cogunlugu gibi, yakinda inanacak birsey bulundugunda keske o gunlere donebilseydim diye ozlenilesi tuhaflik.
