3.
-
vaktinde kazancakis 'hiç bir şey ummuyorum hiçbir şey beklemiyorum özgürüm' demiş ve utanmadan mezar tasina bu sözleri kazimiş.
bir çok vakit insan yipranir ve sadece yorgunluk duyar.
savasin baslangicindaki anlamlar değişir ve heycanlar ölür.
görür ki güllerin öldüğünü ve öeln güllrin kavalyesi küflenmiş yapraklari.
bir yer vardir tanımlanmaz.
bir yer vardir anlatilmaz.
bir sakaktan diger sakağa sanki kalem sokarmiş bir cizgi cizilir.
bu cizgi de filmler oynar.
kici basi belirsiz görüntüler gecer.
sesler dolanir bölük pörcük.
ucu bucaği olmayan.
inanilacak birşey yoktur.
mantu chongtan mektup durur bir kenarda.
vazoda anahtarlar vardir yine.
yikila yikila yikilacak birşey kalmaiştir.
zeminle bir olmustur insan.
kasabaya gelen piskoposun inancini kaybetmiş rahibe söylediği gibi yapilir;
'inanmana gerek yok inaniyormuş gibi yap'
insanlara aklı veren promethus iyileşmez hastalik sirozun simgesi olur.
sisiphos zeus'a parmak atar ve nihayetinde kayalari tasimaya devam eder.
dön essek dön,
dön essek dön.
bir gün iyi cocuk olursan sirinleri babayi görürsün elbette.
