bunu becerebilen bir insan varsa benim gözümde fezaya çıkmış kadar yücedir. aşmıştır. zaten dostoyevski okumak beyni yeterince yorar. bir de buna güllü'yü karıştırman saygı duyulacak bir olaydır. düşünsene hiç olmaz ki. bir kitabı okurken onu gözünde canlandırırsın ister istemez. karakterleri kafanda şekillendirirsin, tipini filan belirlersin. film gibi olur artık o kitap zihninde bir nevi. misal en tanınmış karakterlerden biri: raskolnikov.. suç ve ceza'yı okuyorsun. kafanda tasvir etmişsin raskolnikov'u, yolda yürüyor filan arkada da güllü'nün sesi. soundtrack kıvamında. raskolnikov'un halini düşünsene bi. yazık, olmaz valla. hem güllü'nün ne işi var lan rusya'da. cidden olmaz.
