Insanoğlunun güzelliğe zaafı vardır; ne kadar inkar ederse etsin güzellik karşısında, çocuktan en yaşlımıza lâl oluyoruz. Güzelliğin kimde-neyde olduğuna bakılmaksızın "güzel"i seyretmek beynimizi tersten besler.
Neden hamam böcekleri tiksinç iken uğur böcekleri sevilesidir? Ikisi de benzer böcekler değil mi?
Hayvan ya da çocuk sahip edinenleri gözlemleyin; hepsi önce dışı güzele yönelirler. Bu bir zaaf, bu bir fıtrat, bilinç dışı.
