son yazısında babasından hiç bahsetmeyen genç. sadece bir bakanın saçmalaması üzerine konuşmuş, kendince bir şeyler karalamış. babasıyla ilgili tek kelam etse gam yemeyeceğim. bambaşka bir şeyden bahsediyor.
bir de, babası öldürüldüğü halde ve daha sayamayacağım birçok haksızlık yapıldığı halde memleketinden gitmeyen, gidemeyen ermeniler için gidecek hiçbir yer yoktur. arat için de yoktur. ermenistan'a mı gitsin, avrupa'ya diasporaya mı gitsin ermeniler? barınabilirler mi onca nefret dolu ırkçının içinde? sanmam. "türk aşığı" deyip orda da hainlik mertebesine yükselecekler.
ermeniler için, arat dink için gidecek hiçbir yer yok. var olabildikleri, kalmak istedikleri ülke burasıdır. arzu ettikleri ise sadece herkes için güzel bir ülkedir.
bunu yaparken de omuzlarına yükledikleri ve şu zamana dek ağızlarını açıp bir kere bile anlatamadıkları acılarını dillendirme haklarını da alamaz kimse ellerinden. biz anlatmasak, aydınlar anlatmasa bu halk ne 6-7 eylül vahşetini hatırlayacak, ne de evinde barkında, işinde gücünde, etliye sütlüye karışmayan kendi halinde insanların alınıp yollara döküldüğünü hatırlayacak. malesef unutmak, unutturmak değil, hatırlamak ve ders çıkarmak önemlidir. bununla utanılacak bir şey yapmış olmayız, aksine onurlu ve erdemli bir şey yapmış oluruz.
