Orta çağ avrupa'sında sanatsal faaliyetlerin ve sanat eserlerinin büyük çoğunluğu köylü sınıfına ait olmasına rağmen,
Köylülerin soylular, asiller ve burjuvalarla evlenmesini bırakın,
onları sevmeleri bile yasaktı.
Kilisenin katı kurallarının hüküm sürdüğü bu dönemde,
Üst sınıfın arasındaki evliliklerin çoğu denklik şartına ve evlenip soylarını sürdürme mantığına dayanıyordu.
Yeni çağ ile birlikte, sınıflar arası evlilik henüz başlamamış olsa da, üst sınıftaki evlilik mantığı dahi değişmiş, denklik yerine aşk ve tutku kıstas alınmaya başlanmıştı.
Cinselliğin zevk odaklı yaşanmasının ayıp karşılandığı, sadece üreme odaklı bir eylem olarak görüldüğü ve kadınların doğurabildiği sürece değer gördüğü bir dönemden,
ilişkilerin asıl amacına uygun şekilde,
yani tutku, sevgi ve saygı odaklı yaşandığı bir döneme geçiş,
O dönem için sanatın ve emeğin gerçek sahibi olan ancak toplum içinde en alt tabakaya hapsedilen ve değer görmeyen köylü sınıfının katı kurallara karşı devrim niteliğindeki bir nevi başkaldırısı sayesinde yaşanmıştı.
savaşlardaki başarıların her şeyden üstün tutulduğu ilk çağ ve evliliklerin temelinin farklı kriterlere dayandığı orta çağ da kendine yer bulamayan aşk,
Yeni çağın gelişinden günümüze hatta sonsuza dek sürecek olan,
dünyanın en kuvvetli ve tüm insanların en çok ihtiyaç duyduğu duygu ünvanını kazanacaktı.
