2018'de çıkardıkları "Outsider" albümleriyle tekrar dinlemeye başladığım grup. Özellikle önceki lead vocal Adam Gontier bağımlılıklarını sebep göstererek gruptan ayrılınca üzülmüştüm. Gerçi bunun gelişini "Never too late" içerisinde görmüştüm, ama insan bazen, bazı şeylere inanmak istemiyor.
Neyse grubun sonraki vokalisti 2013'te My Darkest Days'ten transfer edilen Matt Walst oldu. Her sevdiğim grubun vokal değiştirme kararından sonra yaşadığım gibi elbette bu karara da bir hayli çekimser yaklaşmıştım. Yani 2018'de çıkan albümü, 2019'un sonlarında dinlemeye başladığıma göre evet biraz öyle olmuş galiba. 2015 çıkışlı "Human" albümlerini hala adam akıllı dinlemedim bu arada. Tamam ya oradan da "Fallen Angel" ve "Nothing's fair in love and war" sağlam şarkılardı.
Açıkçası sesi ve tarzı gitmiş grubun ruhuna. Tabii ki 2 solist arasında oldukça fark var, ama dinlenilebilir, Outsider'da ise özellikle birkaç şarkılarını çok sevdim. Bunlardan ilki "The Abyss". Şarkı aslında sıradan sayılabilir, sözleri de beni çok cezbetmedi ama girişteki "Lost communication with the world outside, i fall into my own, into the abyss" şarkıyı sevmeme yetti.
ikincisi ve daha güzeli ise "Right Left Wrong". Parçanın adı biraz "cheesy" olabilir, ama ilk duyduğumda fena gelmedi valla. 2.30'a kadarki kısmının sunduğu enerji daha iyiydi aslında, devamı o kadar akmıyor sözlük. 20-30 saniyelik girişten sonra bu kısım ise benden sağlam bir puan aldı:
"Sometimes i just wanna run away
Run away, run away
i only wanna disappear
Far from here
Away from everyone"
Sözleri anlamlı gelmeyen şarkılarla pek bir bağ kuramadığım doğrudur; ama müzikal perspektiften bakınca da şarkı fena bir puan almaz bence. Dinlediğim en üst düzey isimlerden olmasa da, şarkılarının akıcılığı ve sözlerinin bana hitap etmesi dolayısıyla güzel grup işte ya.
Ayrıca şu ana kadar hiç gruptaki bir kavga sonrasında lead vocal'in gruptan atılmadığını/ayrılmadığını (?) görmedim sözlük.
