şimdi biz yorgun bir bünyeyiz, yüzbinlerin girdiği finaller bir tek biz de çok büyük sancılar yapıyor; nasıl ağlar ve dikkat çekeriz? abartmamız lazım. hatta bu abartışımızı bir sembolizasyonla süslememiz lazım.
şöyle ki, hiç bir zeka pırıltısı olmasın; öyle yorgunum ki bir ineği bile yorgunum. evet, yeni bir şey dahi yaratmadık. sadece var olan bir deyimin içerisine kendi saçma sapan ruh halimizi kattık ve artık neşe içerisinde, saçma sapan cümlesiyle dikkat çekmiş birisi olarak huzur içerisinde yaşantımıza devam edebiliriz.
bir; "tanrım ilgiye muhtacım" isimli programın daha sonuna geldik...
