bence şöyle bir şeydir. olumsuz yönde kendini kaybetmek olduğu için, bu kendini kaybedip, kendine yaramayan yararsız işlerden sonra yeniden başlamak aslında bir o kadar kolay gibi gözükürken, bir o kadar da zor oluyor artık. hani bir evre vardır ya. gençlik evresi. o evrenin hata yapma limiti vardır hani. erkek için, artık çocuk değilsin askerliğini bile yaptın, bugün evlensen çocuğun olur muhabbeti vardır ya. ha işte o vakitten sonra büyüdüğünü anlarsın. büyüdüğünü anlamak mesele değil de, mesele şu. bütün bu olumlu olumsuz gençlik birikiminden sonra, her şey istediğin gibi olmaz ise diyemiyorsun ki, ama ben böyle olsun istemedim ki diye. maalesef.
