--spoiler--
yaa biz, binde bir karsimiza çikan sevgililik, dostluk, arkadaslik firsatlarini ne yapiyoruz?
aksamüstünün bir saatinde yorgun gövdemizi yaslayip miril miril konusabilecegimiz, omuzumuza dolanan bir kolun, basimizi yaslayabilecegimiz bir omzun, belimizi kavrayacak bir elin, uzunyollara dayanikli asklarin sahibi karsimiza çiktiginda taniyabiliyor muyuz onu, degerini biliyor,biricikligini benzersizligini anlayabiliyormuyuz?
yoksa hayati sonsuz, firsatlari sayisiz sanip kendimizi hep ileride birgün karsilasacagimizi sandigimiz bir baskasina, bir yenisine ertelerken hayat yanimizdan geçip gidiyor mu?
karsimiza zamansiz çikmis insanlari yolumuzun disina sürerken birgün geri dönüp onu deliler gibi arayacagimizi hiç hesaba katiyor muyuz?
hayat her zaman cömert davranmaz bize,tersine cogu kez zalimdir, her zaman ayni firsatlari sunmaz, toyluk zamanlarini ödetir. hoyratça kullandigimiz arkadasliklarin, eskitmeden yiprattigimiz dostluklarin, savurganca harcadigimiz asklarin hazin hatirasiyla yapayalniz kaliriz birgün.
bir aksamüstü yanimizda kimse olmaz, ya da olanlar olmasi gerekenler degildir.yildizlarin bizim icin parladigini göremeyen gözlerimiz, güngelir hayatimizdan kayan yildizlarin gömüldügü maziye kilitlenir.kedilerin özel bir anini yakalamak gibidir, kendi hayatimizdaki olaganüstü anlari olaganüstü kisileri yakalamak. bazilarinin gelecekte sandiklari "birgün" gecmiste kalmistir oysa;hani su karsidan karsiya gecerken,trafik isiklarinda rastladigimiz, omuzumuzun üzerinden söyle bir baktigimiz sonra da bosverip "nasil olsa ileride birgün tekrar karsima cikar" dediginizdir.oysa o gün bu zalim sehri terketmistir o, bos yere bu sokaklarda aranirsiniz...
--spoiler--
