Dün gece 21.30 seansına girip izlediğim film. Filmi tek başıma izledim. Üstelik sinemanın en iyi konumlu koltuğunda. Neden? Çünkü bazı filmler tek başına izlenebilir. Joker'de onlardan biriydi.
Hali hazirda iskambil kağıtlarının esrarı kitabının bende bıraktığı derin izle alakasız olmamasına rağmen istemsizce bağ kurmadım değil. Filmde acayip ince detaylar var. E tabi bu detayları beklenti içinde sinemaya giden, parayla eğlenceli zamani alacağını sanan güruh yakalayamadı. Joker karakterinin asıl olayı gülerken sizi geriyor olması. Zaten bunu son sahneden önce komik olmak subjektiftir diye açıklıyor. Yani bir şeyin komik olması için genele hitap etmesi gerekmez. Birde gereksiz yere bir önceki joker karakteriyle kıyaslama var ki anlamak çok güç. Mevcudu değerlendirmek için bağımsız değişken içselliğine düşen insanların yorumları bana çok sığ geliyor. Filme dram diyenler olmuş. Bu bir dram filminden daha çok psikolojik bir film. Hatta film noir türüne çok daha yakın psikolojik bir film.
Şahsen film izlerken bu tür özellikli filimlerde satranç oyunu izliyormuş gibi hissediyorum. Buda filmin takibinde kurguları algılamamı kolaylaştırıyor. Mesela bayram degilr seyran değil iş arkadaşı joker'e neden silah verdi? Belki bu sorunun net cevabını devam filmi çekilirse bulacağız. Çok ani bir hamleydi. Buna benzer görsel bir çok ayrıntı söz konusu. Filmin sonuna doğru joker in arabanın üzerinde kollarını açtığı sahne muhteşem ötesiydi. o sahneye kadar yıpranan duygular patttt mükemmel bir pazzle ın parçaları gibi bir anda birleşiverdi.
Şimdilik bu kadar yazıyorum vakti geldiğinde daha geniş bir yorum yaparım. Benden size tavsiye bazı filmleri kesinlikle yalnız izleyin. Orrayt.
