hepsi de iyi insandı. Amaçlarımız, hayatlarımız, tarzımız farklıydı ayrıldık ama neler neler oldu da ayrıldık. Saçma salak muhabbetler, birbirini üzmeler, kırmalar, bağırışmalar, suçlamalar....
ne gerek vardı ulan. şimdi karşımda olsalar ve ilk kez tanıştığım insanlar olsalar "lan ne kaliteli insanlar var be" diyeceğim tipte insanlardı. yazık oldu hepsine, herşeye, zamana, çabaya...
aklıma geliyor bazen de kendi kendime utanıyorum lan. ama onlardan değil, kendi yaptıklarımdan utanıyorum. en kötü bana yapılan seviyesizliği bile engelleyemediğim için utanıyorum. istesem engellerdim ama işte ben yeri geldi zorlamayı, yeri geldi inat etmeyi, yeri geldi intikam almayı planladığımdan devam ettim hep.
ne gerek vardı mk bu kadar iyi insanın üzülmesine, kırılmasına, kalplerinde bir acı bırakmaya? ne gerek vardı oğlum planlara?
