içime anamdan babamdan daha çok işlemiş insan.
onla ilgili ne görürsem mutluluğum artıyor.
şu anda bir arnavut türküsü dinliyoeum anneannemden izler var ve moralim yükseldi.anneannem bulgaristan türkü ama o yörelerin ezgisi olduğu için bu tarz söylerdi türküleri. https://youtu.be/yWKfgiJDZTI
türkü söylediğini belki benden başka kimse de duymamıştır ha.
ayrı bi severdi beni.
her tatil koşa koşa istanbul a gelir. beni kucaklar doğru izmit, e o cennete.
izmit in bi köyünde yaşardı köy de köy ama yeminle deseler ki istanbul u mu verelim sana 1970 lerdeki haliyle o köyü mü verelim.
düşünemem o köyü verin derim. o kadar işlemiş içime.
dedem ölmüş. hiç görmedim. oğulları ya askerde ya çalışmakta. o ara beni farketmiş ve tek kelimeyle yapışmış.
artık nasıl genlerim varsa bende köye, ineğe, ot kokusuna, yeşile serbestliğe hastayım. istanbulda doğmuş büyümüşüm ama içimde o köy büyümüş, benle beraber.
şimdi maalesef köylükten çıktı ama ben o çocuk beynimle gidip hala köy olarak kalabilen köşelerini buluyorum.
benden büyük olan akrabalara oraları gösteriyor, hiç bi yerde olmayan özel bitkilerini koklatıyorum. nevirleri dönüyor aaa diyorlar, evet eskiden kırlarda doluydu bu bitkiler.
ben çoğunu bunlara anlatmaya uğraşmadan görüyor, izliyor, yiyorum.
benim servetim onlar. zaten çoğu zaman anlatsamda ilgilenmiyorlar. para pul işlerine dalmışlar. umurlarında değil.
