Dış güzelliğin, maddi olanın, aldatıcı olmasıyla doğru orantılı olan gerçek. Yalnız kadın için değil erkek için de geçerli durum. Geneli itibariyle varlığın ihtişamlı yüzüne sahip olanların yaşadığı handikap. Yüksek aklın keskin zekanın müstesna kabiliyyetin sahipleri. Mal makam şöhret itibar kariyer sahiplerinin hepsinin handikapı. Bu tüm soyut kavramlardan ahlaki tutumlardan maneviyattan yani dinden uzaklaşma ile de paralellik arzeder aynı zamanda. Çünkü insan ihtiyaçsızlık hissettikçe gurura ve kibre kapılır. Dünyaya daha çok dalar. Ölümü unutur. Gücün, dünyanın hakimiyetinin ve hırslarının kölesi haline gelir. Adeta materyalist diyalektiğin oyuncağı olur. Özünü kaybeder. Aslını unutur. Kulluk acziyetini göremez. Sömürünün parçası olur halbuki. Zanneder ki bu çark hep böyle dönecek. Bu düzen çok sürmez aslında. Ama geç farkeder. Çaptan düşünce uyanır tezgahı. Halbuki hastalar çaresizler garipler kimsesizler çirkinler toplum tarafından dışlanmışlar ezik düşük asosyal fakir ve belkide aptallar en azından varlığın kibrinden uzaktır ve aynı oranda bir şekilde daha mutlu ve huzurludurlar farkında olmasalar da.
