tanıştığın anda seni ona çeken birşey vardır.
biraz tanıdığında ortak birçok şey bulursun.
konuştukça daha çok konuşmak istersin.
konuştukça daha çok ortak şey bulursun.
etkileşim arttıkça ilişkinin başlaması kaçınılmazlaşır...
sonunda başlamıştır ilişki.
"bu sefer hata yapmıcam. mükemmel bir ilişki olucak. mantık üzerine kurucam" diye düşünürsün. *
fakat birşeyler eksik gelir.
mantık la gitmeye çalıştıkça farkedersin.
sevmekten, bağlanmaktan, yine aynı acıyı yaşamaktan korktuğunu farkedersin.
"ama sevmekde lazım ilişkinin güzel olması için herşey mantık değilki" diye düşünmeye başlayıp kendini biraz rahat bıraktığında farkedersinki aslında özel bir yere koymuşsun bile onu, değer vermeye başlamışsın.
dahada korkutur bu seni ama zincir kırılmıştır bir kere.
satranç oyunu bitmiştir. artık mantık hamleleri yoktur ve oyun belirsizleşir.
tekrar içine düşersin ilişki oyununun.
özetle sevmekten korkmak hem zararlı hem yararlıdır.
incinmekten koruyabilir belki insanı ama etrafına duvar örüp bekleyerek neler kaçırdığını nerden bilebilirsinki?
