"bir çocuğun sevginize en çok ihtiyaç duyduğu zaman, bunu en az hak ettiği zamandır"
bu sözü çok severim. anne babalar keşke bu cümleyi kulaklarına küpe yapsa, zor anlarda hatırlasa diye düşünürüm. çünkü gözlemlediğim kadarıyla ebeveynler çocuklarını kendi yapamadıkları şeyleri yapması gereken varlıklar olarak görüp, özgüvenlerini, hayal güçlerini yokedecek her türlü şeyi yapıyorlar. bence iyi, örnek ebeveyn olmaya gerek yok. iyi niyetli olmak yeterli. çocukları gerekli yerlerde uyarmak( ezmeden), gerektiği zaman özgür bırakmak, hata yaptıklarında çok büyük tepkiler vermemek, koşulsuz sevmek, bunu hissettirmek yeterli. ancak bunları yaptığınızda size güvenen, kendisi olmayı başarabilen çocuklar yetiştirebiliyorsunuz. nacizane tavsiyelerim, gözlemlerim böyle.
