Osmanlı kadınıydı babaannem, kalabalık aileyi, dirlik, düzen, barış içinde yönetmek için mecburdu, kararlı, disiplinli ve sert görünmeye.
Yoksa görümceler, eltiler, dünürler birbirlerini yerlerdi alimallah!
Babaannemden çekinir, onun koyduğu kurallara mecburen de olsa saygı duymak zorunda kalırlardı.
Ben, onu anlayabiliyorum, hatta hak bile veriyorum, onun duruşunu da seviyorum animsadıkça.
Lakin anne kişisi ve yengeler, onun ne denli zalim, anlayışsız, egolu olduğundan dem vurup, hoşnutsuzluklarını hunharca dile getirler her daim.
Bilmezler ki, bu birliğin, beraberliğin temellerini atan kadın odur oysaki.
Ben seni seviyorum babaannem, bakma sen gelinlerine!
Huzurla uyu, ruhun şad olsun!
