Çok çeşitli hastalıkla uğraşıyorum. Otokontrol mekanizmam olabildiğince zayıf. Vicdan azabı ve pişmanlıklarım beni öldürüyor, kendimden nefret ediyorum. Aşırı anaç bir insanım ama anne olamayacak biriyim, doğmamış olan o hayali yavruma iyi anne olamayacağım için yapmamak daha doğru olacak diye düşünüyorum. ilaçlardan da hastanelerden de nefret ediyorum. Bazen gerçekten de iyileşmek istiyor muyum diye soruyorum. Özgüvensiz davranmamın sebebi kendime olan beğenimi bastırmak için mi emin değilim (zira onu dahi haketmediğimi düşünüyor olabilirim bilinçaltımda.)
