son dönemlerde izlediğim "iyi film" kategorisine rahat rahat sokabileceğim başarılı yapıt. açıkcası televizyonlarda da geniş geniş reklamı yapıldı, yapılıyorda. atatürk'ün gündemin ortasına oturması ilginç bir o kadar da karizmatik de olmadı değil hani. neyse, film çoğu çehreler tarafından çok farklı gözlerle izlenip yorum yapıldığından izlemeden yorum yapanları da göz önünde bulundurursak son derece ilginç duygular uyandırmıştı. izlemeden önce okuduğum köşe yazarları ve dinlediğim televizyon programları neticesinde can dündar'ın yapıtına "ön yargı" muhasebesi oldu fakat yine bu ön yargının ne kadar gereksiz ve boş iş olduğunu izledikten sonra anlamış bulundum.
atatürk'ün bilinmeyen yönlerini gözler önüne seren bu film için alavere yapacak pek bir şey yok. fakat entry'mdeki ana düşünceye geleyim;
atatürk sevgisi rakı masasıyla, çapkınlık hikayeleriyle gözden düşmez, aksine "insan" olmanın herkes gibi atatürk üzerinde görünen etkilerini görüp de yaptıklarıyla kıyaslarsak başarılarını bir daha alkışlatır. yine film neticesinde atatürk'ü gözünden düşüren cahil ve yobaz kesim -bu yobaz kesim radikal entellerin muhafazakar kesime karşı kullanıldığı gibi anlam taşımamaktadır.- atatürk'ü gözünden düşürmeye bahane arayanlardır muhakkak.
iyi film olmuş iyi, atatürk'ün rakı masasının konuşulması bile kurmaca ergenekondan iyidir!
