can damarıdır güven. insan güvenmek ister, emek verir çok emek verir... onca emekten sonra oluşturulan bu duygu insana huzur verir, günler daha çekilir olur ama en zor anında, tüm güvendiğin dallar kırılıverir birden ve paramparça olursun. kanımca devamında iki yol vardır; birincisi uzaklaşmak, ikincisi akışına bırakmak ve beklemek. nasıl sonuçlanır henüz anlayabilmiş değilim ama çoğunlukla beklemek, düşünmemek daha iyi sanırım.
sadece ket vurmanın da bir sınırı vardır ve başka birine güvenmeyi seçmek için insan kendisine olan saygısını yitirmemeli. eğer insan kendisini biraz olsun anlamış ve sevmişse, kendisine ve yapabileceklerine güven duymak malum biraz da yalnız kalmak lazım arada. ne de olsa zaman getirir güveni aynen götürdüğü gibi...
