babasının firmasıymış gibi dün akşam yediklerini kamuoyuna zorla belirtmekle mükellef olduğu sanılan amip.
otobüste pencere kenarını aldıktan sonra yayılıp rahatça yolculuk ediyor ve uykunun gelmesini bekliyorsundur. yol düz olduğu için uyku hafiften bastırmış, gözler kapanmıştır. akciğerlerin düzenli nefes alması da kaçınılmazdır artık. tam sevgilin aklına gelirken, arkada, dünden uyuyakalmış biçimde yayılan bir hayvanın sessizce ama sıcak bir şekilde osurduğunu farkedersin. kırılma noktasıdır aslen. ne nefes alabilirsin ne de arkadaşınmış gibi ''öff lan, öf! için kokmuş senin'' şeklinde çemkirebilirsin. çaresiz o kokuyu tenefüs ediceksindir. bütün yolcular gibi sen de boğulma noktasına gelmişsindir lakin adam bombardımanına hiç takmaz biçimde devam etmektedir. birisi çıkıp şu adamı uyarsa da dışarı atsa diye dua edersin ve evet jeton anca düşmüştür! görevliyi çağırır, ya sprey sıkmasını ya da... ya amınakoyim işte birşeyler yapmasını ama bunu acil uygulamasını söylersin. çünkü adam bildiğin osurmuştur ve devam etmektedir.
- kardeş! kardeş kalkar mısın!
- * hıı.. hoomm? nool.. hı??
- birader burası toplu taşıma aracı, umumi tuvalet değil. leş gibi osuruk kokuyosun ya. yolcular rahatsız oluyo..
- kim ya?
- ben amınakoyim!* sıçmadığın kaldıydi bi. osurup osurup duruyosun yeter. insan insana yapmaz bunu. ya tadında bırak ya da defol git hangi firmayla gidiceksen...
- tamam ya kusura kalmayın.
- çık çık çık..
bu konuşma bittikten sonra, şahsım ve bütün yolcular dahil herkes, bulduğu oksijeni içine çekerek kendi çapında kahkaha atmaya başlamıştır. unutulmayacaktır, görevliye helal olsundur.
