sevmenin doğası gereğidir. sevmek ama gerçekten sevmek çıkarsız, çünküsüz, beklentisiz hatta bazen de karşılıksız sevmektir. biri seni sevdiği için değil, biri senle ilgileniyor olduğu için değil, o biri senin için bu dünyada ki her şeyden daha değerli olduğu için seversin.
şimdi düşün, yeri geliyor bir futbol takımına bile karşılıksız ,gönülden bağlanabiliyorken, bir insanı sevmeyi, illa ki bir şeyler beklemeyi nasııl düşünüyorsun.
ha tabi bütün bunlar dile kolay şeyler. hepimiz istiyoruz ki sevdiğimiz kadar sevilelim, düşündüğümüz kadar düşünelim ama olmuyor işte dostlar hayat öyle bir şey değil. sevgi dediğin iman gibi olmalı, şüphesiz inanmakla olmalı ki insanın içini ıstsın.
ve şunu da unutmayın,kendi sevginizden ne kadar emin olursanız olun, sevildiğinizden asla o kadar emin olamassınız, çünkü insan kendi duygularını düşüncelerini bildiği, emin olduğu gibi karşısındakinin duygularından emin olamaz.
her şeye rağmen sevin. zordur, çok zordur ama o kadar da güzeldir.
