2016 yılında tanıştığım nazım hikmet şiiri. Soğuk bir antalya sabahında, ocak ayının 16. gününde. hiç unutmam, beynime yer etmiştir. ayrıca, zülfü livaneli'de pek güzel seslendirmiştir bu güzel şiiri.
--spoiler--
karlı kayın ormanında
yürüyorum geceleyin.
efkârlıyım, efkârlıyım,
elini ver, nerde elin?
...
ben ordan geçerken biri :
"amca" dese, "gir içeri."
girip yerden selâmlasam
hane içindekileri.
... yedi tepeli şehrimde bıraktım gonca gülümü.
ne ölümden korkmak ayıp,
ne de düşünmek ölümü.
--spoiler--
dizelerinde ise her vakit kendimizden bir şeyler buluruz. belki su sıralar biraz daha fazla. Belki biraz daha fazla demek haksızlık olur, çok daha fazla..
