görev yaptığım şehre çocuğunu tedavi ettirmek için abim sayılan bir akrabamız gelmişti. bizim memlekette portakal reçeli pek bilinmez. kahvaltıda portakal reçelini hayatında ilk kez tatmış ve çok sevmişti. tarifini de aldı. bu görüşmeden kısa bir süre sonra da vefat etti. genç yaşta, ardında iki çocuk bırakıp gitti. bir yunus dizesince "gök ekini biçmiş gibi".
bize onu hatırlattığından olsa gerek on beş yıldır portakal reçeli yok hayatımızda.
