yaş 12-13 falan. yine bir mahalle maçındayız. ben defansta walter samuel misali çakılı oynarken burak diye bir arkadaşımız vardı hakikatten güzel top oynardı. çok estetik goller atardı. e haliyle havası da on göre olurdu. her mahalle maçında tv’de gördüğü futbolcuların gol sevinçlerini taklit ederdi.
işte bu maçta da nerden bellediyse her golden sonra diz çöküp istavroz çıkarıyor. kendi dahil kimse bu hareketin anlamını bilmiyor. burak arkadaşımızın babası da hacı. adamın sürekli dudaklar oynar dua eder öyle bir hacı.
neyse burak sağdan güzel bir şutla 5. golünü atmıştı ki karşıdan gelen babasını gördü. müthiş gaza geldiği için koştu koştu babasının önünde diz çöküp istavrozu çıkardı. hacı babası donuk gözlerle oğluna bakıyordu...
burak o gün öyle bir dayak yedi ki tarifi imkansız. en son babası elindeki pırasaları kafasına vuruyordu. bu olaydan sonra kaleye geçti. gol atma ihtimali çok düşüktü.
