Yine bir bok yapamazdım, değişen bir şey olmazdı yani. Şimdiki gibi her hangi bir evin salonunda oturmuş pazartesinin ne kadar bunaltıcı olduğunu düşünüyor olurdum.
Yaşamayı bilmiyorum ben, vizyonum da yok. ilerlemek, bir şeyler başarmak, hatta temel ihtiyaçlarımı karşılayıp mutlu bile olamıyorum. Düzenim ya da düzensizliğim yok, neyin ortasındayım ve niye buradayım bilmiyorum..
