normalde yaşadığım evden daha ıssız bir konumda, tek katlı ve uğultulu olmaları delirtiyordu beni.
gece karanlığında konuşulan dinî konuların korkmamda büyük etkisi vardı tabi.
çocukluk korkularım derin bir yara olarak kaldı bende. aşamadım hiçbirini. travmalarım mı korku oldu yoksa korkularım travmaya mı dönüştü bilmiyorum. saçma sapan paradokslar işte.
