yeni doğan birine söylenecek en berbat şeyleri içinde barındıran bir şiirdir. bırakın şimdi siyaseti falanı filanı ayrıca alet de etmeyin sabi sübyanı. tahayyül edin sadece, yeni doğmuş el kadar bir masuma böyle, ölümden, hastalıktan, mapustan bahsederek ne kadar doğruyu yaptığınızı. yetişkin bir çok bireyin bile düşünmek istemediği, ürktüğü şeyleri kulağına fısıldayarak ne kadar mantıklı bir şey yaptığını.
üstelik kendi siyasi fikrinizi çocuğun daha düşünme yetisi bile yokken doğar doğmaz ona empoze ettiğinizi.
bunları yapanların ailelerini düşünüyorum da ve onların çocuklarını, yani bizim arkadaşlarımızı bir nevi, biriyle siyasi tartışma içine girmenin ne kadar anlamsız bir şey olduğunu anlıyorum.
çünkü adam daha doğar doğmaz kaybetmiş tarafsız gözle bir şeylere bakabilmeyi. düşünebilmeyi.
babasından miras devralır gibi siyasi fikirleri oluşmuş.
