Bir gün biri çıkar karşına , herşey değişir. Hayatının en güzel günlerini yaşarsın, herşeyin oluverir. Çok şey yazılabilir yaşadıklarınla ilgili. Çok güzel satırlar , büyük mutluluk tabloları çıkabilir. Ama sonu hep hüzün. Bir gün sabahın 7 sinde aldatıldığını öğrenirsin, ama kördür gözün görmezsin. Öyle çok sevmişssindir ki , inanmak istemezsin. Kabuslar çöker , ama içindeki sevgi aklar onu. Beynin kalbini inandıramaz. Sonra bahaneler üretirsin kendini ikna etmek için. Anılarını korumak için. Duyduğun saygıyı sevgiyi yaşatmak için . Kalbin kırıktır için paramparçadır , hep bir neden vardır sevmeye devam etmek için , boğazında düğümlenen yumrular konuşturmaz seni. Sonra susarsın. Ama büyük resme bakınca görürsün ki , dün senin için başkasını unutan bugün neden başkası için seni unutmasın ki! Sen geldin ve geçtin, eskidin be adam. Unutuldun bittin işte. Ne diye izlersin ki bütün gün , ne diye bakarsın ki tüm gün bir tek resmine? Ne diye bi sn çevrim içi oluşuna bütün gününü gözünden telefonundan ayırmazsın??
Karşındakinin ruhunu gör be adam, içini gör, kalbini değil, inanmak istediğini değil, olanı gör. Gözünün içine baka baka söylenilen yalanları gör. Yalanla başlayan yalanla gidecek olanı gör.
Bir hiç olduğunun farkına var, var ki için bu kadar yanmasın, sen kor ateşler içinde yanarken onun gülüp eğlenişi canını parçalamasın.
Öldür içinde ki, ciğerin dağlanmasın.
Alış insanlara artık, koca adam oldun, merhamet etme kimseye, sevme bu kadar , vazgeçmesini bil...
