Çocuk sorumluluktur. Bakmak yada güvenilir ellerde yetiştirebilmek gerek. Şimdi biraz realist olun, hiç kimse sizin çocuğunuza sizden (anneden) daha iyi bakamaz. Anne babası çalışan Toplum içerisinde Mecburen çalışanların oranı % 20 yi geçmez. Kalan % 80 hep daha iyi olsun isteyenler. Konfor kariyer medya dayatması şartlandırılmış beyinler özenti ve aşırı ve haddinden fazla (zaruri ihtiyaçlar harici) tüketime alıştırılmış bireyler. Bireyler evet. Bireyselleştirilen toplumlar daha çok harcar daha iyi sömürülür.
Çocuk Eğitimi ona en güzel oyuncakları, en pahalı giysileri, en iyi yemekleri, en iyi okulları sunmak değil. Ama sanki öyle bir algı var ortada. Ya ifrat ya tefrit noktasında yaşıyoruz. Öyle çocuklar var ki --ailesinin imkanları düzgün olan-- el bebek gül bebek yetiştirilmiş. Hayatın içine girince savaşmasını mücadele etmesini bilmiyor. Yok böyle bi dünya. Evladınıza fayda yerine zarar verirsiniz. Çocuklar emanet evet elinden geldiğince gücünün yettiğince eğitir yetiştirir saygıyı sevgiyi emaneti ahlakı öğretirsin. Ama elinden gelmediği gücünün yetmediklerini de kendini helak edercesine millete eşeklik ederek kariyer köleliği yaparak birilerini yok yere hiç gerekmediği halde zengin ederek sağlamaya çalışmazsın. Bu akıl kârı değil. Kadir kıymet bilseler bari..
Sorumsuz ilgisiz sevgisiz yetişen çocuklar vebaldir. Ama eğer Aşırıya kaçarsanız da bu sefer de ileride o çocuk alıştığı kolaycılığı rahatı lüksünü konforunu zevkini sağlamaya çalışırken sizi kaderinizle başbaşa bırakıp ellere karışacak sakın unutmayın. Yokluk görmeyen mücadele etmeyen tembel sorumsuz acımasız ilgisiz sevgisiz saygısız vurdumduymaz umursamaz başına buyruk evlatların sebebi biziz.
