Hikayesi olan yorganlardır.
Anneannemin anne ve babası Karaman’nın bir köyünde gecimlerini çiftcilikle saglıyorlarmıs. Anneannem 6 kardeşten ortanca olanı, kendinden büyük agabeyleri kız ve erkek kardesleri var. Bir gün haber göndermisler eve ve anneannemi istemisler. Onca kardes arasında sıra anneannemde degilken evlilik söz konusu olması onu cok utandırmıs. Kendini mahcup hissetmis. Dedem yani müstakbel damadın ailesini begenmisler namazında niyazında insanlarmıs ve tamam demisler evlensinler. Ancak anneannemin çeyizi yokmus, o zamanlar böyle seylere önem verilirmis. Anneannemin babası o yıl tarlaya pamuk ekmis kızı icin. Yenisini ısmarlamak icin durumları yokmus. Pamuk toplanasıya kadar da nişanlı kalmıslar anneannemle dedem. O pamuklarla tüm yorganlar yastıklar yer minderleri dikilmis. Anneannem her sene yazın Karaman’a hasada giderken evine tasır o yastıgı yorganı. Catıya cıkarır serdigi koca örtülerin üzerine yayar döker oklavalarla vura vura kabasını aldırır basta sonra ellerimizle ayıra ayıra kabartır güneşlendiririz. Asla hallaca vermez, pamugunun karısmasından korkar. Baba yadigarıdır.
