Hayatın devamı için en temel özelliği taşıyan insandır. Yalnızlıkla ayırdına varmak gerekir.
Bazense tek başına insan rahatsız düşüncelerin kucağına kendini bırakabilir; galiba özellikle bu gibi zamanlarda yanında kendini anlayan, seven birinin mevcudiyetine ihtiyaç duyar. Uzun lafın kısası ona sığınması ve onun sevgisi, kendine sevgi duymasından daha kolay gelir.
Elbette insan kendisini anlayan, seven birini ister; fakat üstte anlatılan sıkıntı kaynaklıysa bu açlığı, o zaman karşıdakine de yazık eder.
Tabiri caizse kendi tek kişilik mutsuzluğunda, karşıdakini de kendisine duyulan sevgiyi de eritir.
