Derdinizi anlatırken size yardım niteliğinde uzanmasını beklediğiniz ellerin, ellerinizden tutmak yerine yakanızdan çekiştirmesi sonucu hayatın ve şartların siz istemeseniz de sizi itelediği bir tercihtir, kimseye dert anlatmamak.
Ancak unutulan nokta şu ki;
ne içimiz yaşadıklarımızın tümünü barındıracak kadar geniş, ne de psikolojimiz bunların tümünü saklayabilecek kadar sağlam.
Buna rağmen gelin görün ki insan eninde sonunda bir şekilde yalnızlığa itiliyor, ta ki içiniz yanardağ misali taşıp, anlatamayıp biriktirdikleriniz istemsizce ortaya çıkana dek.
Nihayetinde kısır döngü durmaksızın devam ediyor ;
Neden anlatmadın..! Anlattım, peki sen neden dinlemedin..!
Hayır anlatmadın, anlatsaydın dinlerdim..!
