Doğduğum ve çocukluğumun bir bölümünü geçirdiğim, son derece düzenli, kurallı, içinde çoğunlukla olgun, medeni insanların yaşadığı ülke.
Şöyle bir ayrım yapabiliriz.
isviçrede ağlayan, ciyaklayan bebeklere çocuklara nadiren denk gelirsiniz. Denk geldiğiniz zaman büyük ihtimal ya türk çocuğudur ya arap ya da balkan ülkelerinden gelip zamaninda oraya yerleşmiş kişilerin çocuğudur.
Adamlar türkleri hiç sevmiyorlar hatta tiksiniyorlar. Diyebilirim ki türkleri cahil, eğitimsiz, kültürsüz olarak gördükleri için, ki haklılık payları var, adamdan saymıyorlar.
Artik yeni nesiller entegreler tabi. Önceki kuşakların uyumsuzluğu ve sevimsizliği yüzünden adamlar türklerden hoşlanmıyor.
Onun dışında gittiğimde ciğerlerim bayram ediyor oksijenden. Havasının kokusunda bile benzersiz bir güzellik, neşe var.
Türkiyeye döndüğümde, yahu biz yaşamıyoruz diyorum. Ordaki insanlar cenneti biz cehennemi yaşıyoruz.
Ülkemiz kötü olduğu için değil. insanlarımız, yöneticilerimiz adi.
Cenneti cehenneme çeviren insanlardır. Cehennemi cennete çevirecek olanlar da.
