17.
-
Her yaşta sevilen sandalye.
Yıllar evvel dede kişisi, evlilik yıldònümlerinde anneanneme almıştı.
Torun, çoluk, çombalak bir sevinmiştik, adam karısına hediye etmemiş de, eve lunapark getirmişti sanki!
Ben sallanıcammm, ben oturucamm diye birbirimizi yemiştik tüm kuzenler.
Anneannem öyle salondaki koltuğa oturmuş, sevgiyle bizi seyretmişti sadece.
Hevesimizin geçmesini beklemişti.
Fakat bizdeki heves hiç geçmedi ve kadıncağız o sandalyeye çok az oturabildi iyi mi?!
Ne görgüsüzmüşüz!
Püúü bize!
Affet bu dingoz torunlarını!
