üniversite'de yaşanan bir olay daha var. çocuk asosyal biraz... konuşamıyor işte herkes bu işlerde başarılı olamıyor. kalpten seviyor belki ama olmuyor. mezuniyet günü giyiniyor süsleniyor. artık açılacak kıza. öyle ya son gün dananın kuyruğu kopacak yani.
kızın yanına gidiyor. tutuyor kolundan çekiyor :
- sen şöyle az kenara gelsene.
diyor. dedikten sonra kız anlam veremiyor. çocuk çekiştirince kız basıyor çığlığı. çocuk ısrar ediyor :
- ya kızım korkma gelsene az bişey diyeceğim gel korkma be !
kız dinler mi sıyrılıyor uzaklaşıyor. çocuk ne yaptığını anlamıyor. ona göre normal bir durum. içinde bulunduğu durumun bile farkında değil öyle sevmiş yani...
kız gidiyor hocaya şikayet ediyor bunu. hoca geliyor " ne oluyor lan kız mı kaldırıyorsun gündüz vakti " şeklinde posta koyuyor elemana. snra arkadaşları giriyor araya anlatıyor durumu... " hocam bu kızı seviyor ama öküz işte ne yapsın başka türlü söleyemiyor " diyor... hocanın çocuğa son lafı : " insna gibi sev ulan ! zorla güzellik olmaz ! "
