şu hayatta o kadar küçük şeyleri göğsüme fil oturtacak kadar kafama takıyorum ki. yine böyle bir anımda zaman zaman takip ettiğim bu genç arkadaşımızın vefatını öğrenince çok üzülmekle kalmayıp çok da utandım. aslında, " bak hayatta ne dertler var seninki de dert mi" fikri bana garip bir şekilde bencilce gelmiştir aslında çünkü kendinden daha kötü durumda olan birilerinin varlığını bilerek kendini rahatlatmaktır bana göre o bir nevi. o yüzden acıları yarıştırmak konusunda değil "nasıl direnirim"i paylaşmak, öğretmek, yaymak kısmında neslican bize çok şey öğretti, öğretmeliydi. ( ben öğrenmeyi yeterince beceremedim sanırım) o yüzden çok değerli bence.
