simone de beauvoir, göçebe toplumlardan tarımla uğraşan yerleşik topluma geçiş sürecine odaklanmış ve ana tanrıça kültüründe erkeğin kadının doğurganlığıyla nasıl ilişki kurduğuna değinmişti.
Kadının doğurganlığı, cinselliğe dayandırılmadan, mistik güçlere sahip olup doğa ile ilişkilendirmesi sonucu kadın “vücudunun yapabildiklerinden hem korkulan hem de saygı duyulan bir varlık” haline gelmişti.
Ama özellikle aletin yapılması erkeğin doğayla olan ilişkisini değiştirdi. Yerleşik tarım kültürüne geçilmesi ile erkek doğaya hakim olmaya başlamış ve aynı zamanda doğadaki mistik güçlere olan inancı da azalmıştı.
Bir zamanlar tanrıça statüsüne yükselttiği kadını artık bir hizmetkar olarak kullanmaya başlamıştı. Buradan, kadını yücelten de yücelttiği gibi o statüyü elinden alan da yine erkektir sonucuna varmak çok yanlış olmaz.
simone de beauvoir, anaerkil toplumdan ataerkil topluma geçişi bu şekilde tarihsel bir süreç olarak açıklar. Toplumsal tabuları yıkmış bir yazar ve filozof olarak dikkat çekmek istediği şey kadının erkekle eşit olması gerektiği de değil, insan olmada bir eşitlik söz konusu.
