adını ne zaman duysam ya da televizyonda görsem aklıma yaşadığımız şu anı gelir ve tekrar tekrar üzülürüm;
yıl yanlış hatırlamıyorsam 2010 ya da 2011'dir. o zamanlar iş yerim maslak'ta olduğu için zaman zaman istinyepark'ta yemek yiyiyordum. yine böyle bir öğle arasında bir arkadaşım koton'dan hediye bakmak istediğini söyledi. ben de koton içerisinde turlayıp satın alabilecek bir şeyler bakıyordum. bu sırada hemen 1-2 metre solumda deniz çakır'ın olduğunu fark ettim. tekrar önüme döndüm ve gömleklere bakmaya devam ettim. bu sırada arkamdan biri geçiyordu ve ortamı inanılmaz bir gaz kokusu kapladı. arkamdan geçen adam muhtemelen gaz çıkartmıştı. öyle bir koku ki öyle böyle değil, burnum düştü düşecek. bu arada adam mağazadan dışarıya çıktı. birkaç saniye sonra baktım ki deniz çakır bana doğru ve tiksinen bir ifade ile bakıyor. hemen bu ifade sonrasında ortamdan hızla uzaklaştı. benim için kelimelerin kifayetsiz kaldığı bir andı. bir açıklama yapma ve durumu anlatma fırsatım bile olmadı.
