bu durumu isteyenlere bakarak, 2 haftadır böyle olduğum durum ile demek ki kendimi şanslı hissetmem gereken kişi olarak adletdim. ama yok be olmuyor dostlar. yemeği falan hallediyorsun. arkadaşların ile de buluşuyorsun. ama sonu yok yani. insan illa ki birilerini arıyor. anneyi de babayı da. sevdiceğiniz de olsa, illa ki o eve yalnız girince insan birilerini istiyor. 2 haftada bunu anladım. ama yalnızlık kötüymüş de diyemiyorum. karışan yok, şunu niye böyle yaptın diyen yok. tek başına olmanın avantajlarından biri. hayat felsefem zaten her şeyin tek düze gitmesinden yana değil. yani sürekli olmasından. her şeyden tecrübe edinmek güzeldir.
