babasını 2 ağustos günü kaybetmiş acılı bir evlat sorusu. bu gidiş çok ani oldu 3 ay 3 günlük bir hastalık süreci geçirdi babam. kalp ve böbrek yetmezliği sorunlarıyla uğraşıyordu. haftanın 3 günü dialize götürür 4 saat beklerdim.hiç bir zaman ölümü aklıma bile getirmedim 1 defa genel yoğun bakım 3 defa koroner yoğun bakıma yattı.son zamanlarında halüsinasyonlar görmeye başladı ve ve belkide ömür boyu aklımdan çıkmayacak şu sözleri içime oturdu.
babam: kağıt kalem al dediklerimi yaz. evlatlarım, yavrularım tek isteğim sizin sağlığınız, mutluluğunuz ve iyiliğiniz.
ben tabi bişey yazmadım çünkü o bunları yarı uyanık yarı uykulu şekilde dile getiriyordu. çok güzel eşşoğlu eşek derdi.ve o kara gündevlet hastanesi onu özel bir hastaneye sevk etmişti ve durumu ağırdı. dualar ettik, bekledik. ertesi gün saat 3 kara haberi aldık. telefon çaldığında hayır... hayır... aramayın dediğimi hatırlıyorum. ama son vazifemi hakkıyla yerine getirdim kendisine karşı ve bir kez daha babam oldugu için gurur duydum. sonraki her gün sanki bi bayram sabahı gibiydi kalkıcam odamın kapısını açıcam onu görücem ve gördüğüm bu kötü rüyayı anlatıcam gibi hissediyordum. sanki bir rüyadayım uyanmak istiyorum ama izin vermiyorlar gibi geliyor. nefes alamıyorum evin, hayatın tadı yok resmen. sevdiği film ya da dizileri gördükçe aklıma geliyor ve kötü hissediyorum. gördüğüm rüyalarda hep onu geri getirmeye, kurtarmaya çalışıyorum ama başaramıyorum.
bi çaresi yok mu? nasıl geri getirebilirim babamı sözlük. intiharı düşünmeye başladım artık çünkü o kadar kötü gitmeye başladı ki her şey. iş desen yok, borç desen çok. bu sorumluluğu kaldıramıyorum, eziliyorum ve nefes alamıyorum artık. sanırım ciddi ciddi ölümü düşünmenin derdindeyim bu aralar. çünkü hiç ışık yok. hiç çıkış yolu yok.
