bıraksanız artık şu dinin ve inancın yakasını!
insanlar korktukları yahut mahkum oldukları için değil, seçtikleri, öğrendikleri, bildikleri ve gönülden boyun eğip sevdikleri için bir takım manevi içtihat ve kaideleri kabullense.
hani ilim ilim, hoşgörü hoşgörü diye kendini paralayan o eşsiz peygamberin nasihat ve öyküleri, hani ilk emir olan oku kelimesi...(!)
bırakınız da her can dinini kalbinde yaşatsa. en büyük şansımız olan laik rejimin ferah ve özgürlüğünde.
bırakınız dinin yakasını lütfen!
insanoğluna acımasızca davranıp din uğruna yaptım demeyiniz!
elinizi dahi değdirmeye tenezzül etmediğiniz onca kıymete, görmeden, duymadan, öğrenmeden ve sevmeden tükürdüğünüz, yetmedi mi?
doymadınız mı yoksa... (!)
islamiyetin özünü bilmeden kaskatı, basma kalıp, caceyli calaculeyli cumburleyli capcup tiplemelerden, triplerinden, tiklerinden, usandım doğrusu!
ilim, hoşgörü, sevda, merhamet, insaniyet inancını bu hale getirenlerden nefret ötesi bir tiksinti ile irkiliyor, uzaklaşıyorum!
