Anne kişisinin yorgun olduğu, yemek yapacak keyfi ya da sağlığı olmadıgı zamanlarda yapılan aktiviteydi.
Çocukluğa dair en sıcak anılarım arasındadır.
Baba kişisi, anne kişisi, kardeşler hep bir arada. Bergamut kokulu çay, iştahla yenen reçelli ekmekler, domates sosu, soytarılıklarına gülüştüğümüz minnak kardeş, babamın anlattığı ilginç hikayeler, annenin yorgun ama sevgiyle bakan gözleri...
Yok ağlamıyorum, gözüme özlem kaçtı... En büyüğünden!
