vay anasını mustafa denizli gs teknik direktörü, bülent korkmaz defans oyuncusu, uğur tütüneker, tanju çolak, ismail, muhammet vay ki vay.
o zaman ilkokul 4 teydim zannediyorum, hocalar laboratuardaki televizyonda maçı izliyordu(labovatuarda televizyonun ne işi var demeyin, adı labovatuar, aslında çok amaçlı salon gibi kullanılıyordu), biz de camdan bakacaz diye birbirimizi eziyorduk, hocalar "gidin ulan dersinize" diye bağırıp duruyordu(hatta birkaç arkadaş bu uğurda dayak bile yemşti, ben canımı zor kurtarmıştım) ne dersi ya, herkes maça odaklanmış, ertesi gün 10 kasım anma töreni var, onun provaları yapılacak ama kimsenin umrunda değil, arka arkaya "gooool" sesleri yükseldikçe, bizim merakımız daha da artıyor, lab. camından bakmaya çalışıyoruz, en sonunda maç bitti, herkes sevinç içinde, o gün dersler bile yapılmadı, ertesi günkü 10 kasım 1998 günü olan "atayı anma" törenlerini hatırlamıyorum ama "9 kasım 1988 zaferi"ni an be an hatırlıyorum.
