Çirkin biri değilim. En azından çevremdeki genel değerlendirmelerden böyle bir sonuca vardım. Zaman zaman yakışıklı olduğumu da düşünürüm. Bazen de tam aksini. Fiziğim acaip derecede düzgün. 20 li yaşlarda saclarimin gözle görülecek kadar dökülmesi hayatımda sitem ettiğim en büyük konu. Saçım varken de çok düşkündüm saçlarıma. Yoklukta değerini anladığım bir durum değil. Her neyse kendimi çirkin görmediğim halde çevremden duyduğum yakistirmalar beni depresyona sokuyor artık. Yakisiklisin, hoşsun diyen insanlar aynı zamanda örgüt militanı gibisin, seri katil gibisin, barzo vs gibi yakistirmalarda bulunuyor. Sürekli polislerin onca kalabalığa rağmen beni durdurup gbt sorgulaması yapması günümün zehir olmasına yetiyor. Mümkün oldukça giyim olsun sakal olsun özen gösterip bu yakistirmalarindan oldukça uzak görünmek için çabalıyorum. Kendime güvendiğim anlarda yunuslarin önünden gözlerine bata bata geçiyorum. Durdurulmadigim zaman az da olsa mutlu oluyorum. Bir diğer konu yaşımdan en az 10 yaş büyük görüyorlar. Her yasimi öğrenen insanın yüzündeki şaşkınlık kadar içimi hüzün sarıyor. Takmayacam diyorum yapamıyorum. Benden 4 yaş büyük bir abim var. Abim diye söylemiyorum ama gerçekten çok yakışıklı. Fiziği benimle hemen hemen aynı. Kilosu benden biraz daha fazla sadece. Teni açık gözler renkli saçlar kumral. Benim tamamen esmer. Şu ana kadar bana yapılan en güzel iltifat yabancı birinin bizi görünce kardesmisiniz benziyorsunuz demesi. Hayır benzemiyoruz da. Yine de mutlu oluyorum. Ama o da uzun sürmüyor. Kardeşiz dediğimizde hanginiz daha büyük diye soruyorlar. Abim ben deyince de sen daha büyüksün gösteriyorsun diyorlar. Cidden insanlar ne kadar patavatsiz Mk. Öyle denir mi. Sonra en azından yas konusunda kararsız kalıp sordular diye avutuyorum kendimi.
