ebeveynlik hayatında alabileceğin en ağır sorumluluktur. belli bir yaşa gelene kadar sana muhtaç olan, belli bir yaştan sonra da yanında olmadığı için hakkında daha çok endişelendiğin bir/bir kaç kişiyi hayatına dahil etmek büyük cesaret ister.
ben o kadar cesur değilim. bu karar için çocuğunu doğurmak istediğim insana tüm benliğimle güvenmem -ki ölümüne şüpheciyim-, geleceğimi garanti altına almam, güçlenmem, aynı zamanda destek görmem gerek.
baba adayının, çocuklarımı ve beni yarı yolda bırakma ihtimalini bir kez bile görürsem doğurmam diye düşünüyorum.
