Agir metalci biri olan, dinledigi sarkiyi arka arkaya dinlemeyen beni; ilk defa iki defa ayni ve rap olan bir sarkiyi dinletmis sarkidir.
itiraf etmeliyim. Belkide ilk defa pahali otomobiller üzerinde bikiniyle kalca sallayan kafinlar, eroin kokain cekip silahlarla birseyler avlayan tuhaf yaratiklar, ne dedigi anlasilmayan, monoton bir beatli bir rap sarkisi klibi izlemedim.
Sanat her zaman muhaliftir. Muhalif olmak zorundadir. Bu sarkida toplumun aynasi kivaminda olmus. Belkide edebi eser niteliginde gelecege birakilan yüzümüzün kizarmasini animsatan bir parca.
eksikleri cok olabilir. Rap müzikle pek ilgilenmedigim icin bu konuda yorum yapmam pek yakisik almaz ama icerik gercekten güzel.
Hemen hemen her tür toplumsal soruna deginilmis ve bu sorunlarin cogunun evrensel olmasi; kisinin insanligini sorgulatiyor. Sorun bitmez. Sarkiya bile sigmaz ama bircok seyi sorgulamamiz icin yeterli olmus.
En önemlisi de unutulan kisisel haklarimizin aslinda varoldugunun bize tekrar hatirlatilmasi.
Melodinin gecisleri, konularin gecisleri, sarkiyi söyleyenlerin anlasilir olmalari sarkiyi bir kat daha degerli yapmakta.
Bir dahaki sefere daha fazla cesaretli olmalarini temenni ederim.
